Opgroeien

Opgroeien is het zwaarste wat er is. Als kind heb je dat nog niet in de gaten, pas als je volwassen bent en terug kijkt besef je hoe het was. De mensen die praten over een onbezorgde jeugd, dat ken ik niet. Ik kan me geen onbezorgde jeugd herinneren. Ik herinner me stress, angst, paniek, een totaal gevoel van onveiligheid. Veel mee gemaakt, veel alleen gedaan. Een alleenstaande moeder, een broer die het erg moeilijk had met zichzelf en dan ik… een kind alleen. 

Kinderen zijn voor mij de puurste vorm van verlichting. De titel boeddha werd aan mensen gegeven die de verlichting hadden bereikt Wikipedia – Boeddha. Verlichting kan je op verschillende manieren interpreteren, voor mij is één interpretatie een kind. De gevers van pure en onvoorwaardelijke liefde, de echte ontwakende.
Tijdens het opgroeien raak je hiervan vervreemd door de ervaringen die je op doet in je leven. Als kind groei je op met wat je ouders je meegeven. Wat zij je vertellen is de waarheid, je kent geen andere waarheid. Bewust en onbewuste boodschappen krijg je mee. Naarmate het kind groeit en in verschillende fases van het groter worden komt, gaan ze los komen van jou en jouw waarheid, net zoals jij van jouw ouders en hun waarheid. Dan ga je nadenken over de dingen die ze je hebben mee gegeven, en gaan zij nadenken over de dingen die jij ze hebt meegegeven. En gaan jullie kijken naar de omgeving en wat die voor waarheid te bieden heeft.
Als ouder ben jij het middel, ben jij degene die stuurt, adviseert, zegt, grenzen geeft, waarden en normen mee geeft. En daarna ga jij, het kind ermee aan de slag. Wat haal ik hieruit, wat heb ik eruit gehaald en wat is er onbewust ingeslopen. Past dat bij mij nu ik volwassen ben? is dit wie ik wil zijn? Of moet ik nu zelf gaan sturen, grenzen aan gaan geven en nieuwe waarden en normen vormen. Duidelijkheid is wat ik nodig had, waarden en normen is wat ik nodig had. Doorzettingsvermogen is mijn middel geweest. Dat was de drijvende kracht achter wie ik nu ben. Nooit opgeven en blijven zien dat achter de wolken de zon schijnt. Opgroeien, is ook mooi, van meisje naar vrouw. Gaandeweg eruit halen wat je wil gebruiken en weggooien wat je niet (meer) nodig hebt.
De fases in ons leven stoppen nooit, zoals ze weleens zeggen ‘je bent nooit te oud om te leren’. Zodra jij denkt dat je klaar bent met groeien, zal het universum je laten zien dat je niet klaar bent. Want we zijn nooit klaar, blijf open staan, voor groei, verandering en aanpassing. Want hoe zwaar het ook kan zijn, elke fase is mooi. Haal er lering uit, en kijk hoe het past in je leven.., nee, geef het een plek in je leven. Want dat is waar het hoort. Opgroeien stopt niet bij het moment waarop je denkt volwassen te zijn.
Innerlijke groei, rust dat is wat ik wil bereiken, verlichting zoals boeddhisme het voorstelt. Het doorlopen van alle fases die ze me willen laten doorlopen. Zonder spijt terug kijken op je leven. Trots zijn op je kind(deren) en hoe jij hen kan steunen, helpen de fases door te komen en ze de ruimte kan geven om te vallen en opstaan. Net zoals jij geleerd hebt met vallen en opstaan. Zoals jij je fases doorloopt, loop jij zij aan zij met je kind door zijn fases. Het mooiste geschenk… opgroeien. 

Voel de liefde, ervaar het licht… 

Liefs Lourdes.